Η ιστορία αγάπης που κόπηκε από το Love Actually

Love Actually

Είναι λίγο άδικο να αναφερόμαστε στο Love Actually μόνο τα Χριστούγεννα αφού για πολλούς από εμάς είναι η ταινία που βλέπουμε ξανά και ξανά όταν η ψυχολογία έχει πιάσει πάτο και χρειαζόμαστε μια υπενθύμιση πως στο τέλος το μόνο που μένει είναι η αγάπη.

Το Love Actually βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες λίγο πριν το τέλος του 2003 και συμμετείχαν σε αυτό οι πιο γνωστοί και ανερχόμενοι ηθοποιοί της Μ.Βρετανίας που όλοι βίωσαν, με διάφορους τρόπους, μια ιστορία αγάπης. Όταν έχεις ένα all stars cast και τόσες ιστορίες να διηγηθείς, μοιραία κάποιες θα κοπούν στο μοντάζ.

Έτσι, έγινε με μια συγκινητική ιστορία που δεν βρήκε ποτέ το δρόμο της στις κινηματογραφικές αίθουσες αλλά εντάχθηκε στα Extra του DVD της ταινίας. Η σκηνή που κόπηκε αφορά τη διευθύντρια του γιου της Emma Thompson και του Alan Rickman η οποία καλεί στο σχολείο την Thompson για να της δηλώσει πως ο γιος της έχει γράψει μια εμπρηστική έκθεση στην οποία αναφέρει πως η χριστουγεννιάτικη ευχή του θα ήταν αν μπορούσαμε να δούμε με γυμνό μάτι τους ανθρώπους την ώρα που πέρδονται.

Η διευθύντρια του σχολείου είναι η προσωποποίηση της αυστηρότητας και της κακής διάθεσης και στην επόμενη σκηνή αποκαλύπτεται πως ο λόγος γι’αυτή της τη διάθεση είναι επειδή η σύντροφος της είναι βαριά άρρωστη με καρκίνο. Όταν επιστρέφει στο σπίτι και διηγείται στη σύντροφο της το περιστατικό με την έκθεση του μικρού, εκείνη γελάει και τονίζει πόσο εντυπωσιάστηκε από τη φαντασία του, υπενθυμίζοντας με αυτόν τον τρόπο στην αγαπημένη της πως υπάρχει ακόμα λόγος να γελάει, όσο σοβαρά και αν είναι όσα βιώνουν λόγω του καρκίνου.

Παρόλο που κατανοούμε γιατί ο σκηνοθέτης της ταινίας, Richard Curtis, αναγκάστηκε να κόψει τη συγκεκριμένη σκηνή, μιας και το Love Actually είναι υπόδειγμα σπονδυλωτής ταινίας που δεν κάνει κοιλιά, η συγκεκριμένη ιστορία έχει διττή σημασία αφού παρουσιάζει ένα ομόφυλο ζευγάρι και τονίζει ταυτόχρονα, πόσο σημαντικό είναι να προσφέρουμε στους ανθρώπους που παλεύουν με βαριές ασθένειες μια αίσθηση κανονικότητας και να τους δίνουμε ευκαιρίες να γελούν.